Tongariro Crossing, Skydiven en het begin van mijn reis!

22 december 2018 - Hahei Beach, Nieuw-Zeeland

Daar zijn we dan, eindelijk op reis! Het voelt al super lang geleden dat ik een blog heb geschreven. Ik heb veel beleefd de afgelopen weken, dus er is veel te vertellen!

Twee weken geleden heb ik een van Nieuw-Zeelands bekendste hikes gedaan, Tongariro Crossing. We moesten om 6:00 vertrekken zodat we om 8:00 konden beginnen aan de hike. Het is een wandeling van zo’n 20km waar je al snel meer dan 7uur over doet. Ik heb er ongeveer 7,5 uur over gedaan. Het was echt een fantastische hike met hele bijzondere en mooie uitzichten. Het is zo bijzonder om te zien hoe divers Nieuw-Zeeland is. waar je de ene dag op het strand ligt, kun je diezelfde dag nog een vulkaan beklimmen. Het schijnt zelfs dat er op het Zuidereiland een regenwoud naast een gletsjer ligt, hoe bizar is dat? Na de hike waren we compleet gesloopt! Het voelde een beetje hetzelfde als het fietsen van een Elfstedentocht. Maar de pijn die je dan in je billen hebt, had ik nu extra in mijn voeten. Het was heel erg zwaar, maar het was het allemaal waard!

Het weekend daarop was ons laatste weekend vanuit Auckland, en dat was me er één! Vrijdagavond zijn we naar Taupo gereden. De volgende dag beloofde een spannende dag te worden. Niet alleen omdat Dagmar jarig was, maar ook omdat we gingen skydiven! We moesten een half uur van te voren bellen of de weersomstandigheden goed genoeg waren om het door te laten gaan. De voorspellingen waren slecht en ook buiten leek het te bewolkt. Om half 10 gingen we bellen en wat bleek? We konden springen! Yes! Toen begonnen de zenuwen wel echt een beetje te komen. Als verassing voor Dagmar haar verjaardag hadden we geregeld dat we opgehaald zouden worden door een limousine. Eenmaal aangekomen werden we vrij snel in ons harnas gehesen en voordat ik het wist, zat ik in het vliegtuig. Nooit gedacht dat ik dit ooit zou gaan doen. Toen we op gingen stijgen, heb ik mezelf nog een par keer voor gek verklaard. We gingen steeds hoger en hoger. Toen ik dacht ‘dit lijkt me hoog genoeg’, bleek het dat we nog maar op de helft waren en dus twee keer zo hoog gingen. Ondertussen werd ik aan ‘mijn mannetje’ gekoppeld. Eenmaal op de goede hoogte ging er een belletje af en toen ging het heel snel allemaal. Het schuifluik ging open en voordat ik het wist sprong Mike naar buiten. Na Mike sprong Dagmar naar buiten en toen was ik aan de beurt. Omdat ik had gekozen voor het full foto- en videopakket sprong er een derde persoon met ons mee om ook beelden te maken. Deze persoon ging eerst naar buiten en ging aan de zijkant van het vliegtuig hangen. Toen ik eenmaal op het randje zat konden we tegelijk springen. Wat was dit gaaf!! Toen we waren gesprongen heb ik alleen nog maar aan één stuk door genoten van alles om me heen en wat er gebeurde. Ik heb het uitgeschreeuwd van vreugde. Wat een vrijheid. Na een vrije val van 45sec ging de parachute uit. Wat een stilte, rust en uitzicht! Wauw! Ik was zo intens gelukkig op dat moment, dat is niet te beschrijven. Na zo’n 5-10 minuten kwam de aarde weer dichterbij en landden we weer bij het vliegveld. Als ik ooit de kans krijg dit nog eens te doen, dan hoef ik daar geen seconde over na te denken. Wat een fantastisch weekend was dat!

Afgelopen donderdag heb ik mijn laatste stagedag gehad. Toevallig hadden we toen ook een kerstuitje en zijn we ‘s middags op een beetje gestapt richting Riverhead. Daar stapte we uit bij een prachtig restaurantje waar we heerlijk hebben gegeten. Na het eten zijn we weer terug gevaren en zijn we met het hele team nog gezellig een drankje wezen doen in de stad.

Vandaag was het dan eindelijk zo ver, mijn grote reis kan beginnen!! Vanochtend vroeg heb ik Dagmar opgehaald met de auto die ik vorige week heb gekocht. We zijn naar Hahei gereden (oostkust) en hier zullen we de komende week doorbrengen en dus ook kerst vieren. Het kerstgevoel is heeeel ver te zoeken, maar het vakantiegevoel is er constant! Ik wil jullie niet jaloers maken. Maar op dit moment schrijf ik mijn blog vanaf een wit zandstrand met een prachtige blauwe zee voor mn neus. Heerlijk in het zonnetje! Zoals ik al zei zullen we hier de komende week doorbrengen. Heel veel staat er niet op de planning, want het is vakantie! We gaan er enorm van genieten en ik kan niet wachten om Nieuw-Zeeland verder te gaan ontdekken!

3 Reacties

  1. Els Vroegh:
    22 december 2018
    Lieve Roos, afgelopen weekend heb ik heel erg genoten van de foto's en video's die je gestuurd hebt van je sprong uit het vliegtuigje. Gisteren heb ik je nog gesproken. Heerlijk dat je nu vakantie hebt. Je geniet al met volle teugen blijf dat doen. Je kerstdagen zal jij in de zon door brengen, wij zullen je missen als we met elkaar zijn. Ik wens je een heel fijn en speciaal half jaar op het zuider-eiland. Laat maar veel van je horen dan genieten wij met ons allen met je mee. Liefs met een dikke knuffel, Oma
  2. Peter & Elly Vroegh:
    22 december 2018
    Nou Roos weer helemaal geweldig wat jij weer allemaal beleefd hebt, wat jij in één week beleefd hebt heb ik in mijn hele leven nog niet beleefd, maar gelukkig beleef jij het nu voor mij, want ik geniet van je reisblog. Het springen uit een vliegtuig, moet wel heerlijk veel adrenaline in je lichaam brengen, voor al de vrije val, fantastisch wat je allemaal doet, vooral doorgaan hiermee. Rest me nog ook namens Elly jou fijne feestdagen te wensen en dat het nieuwe jaar nog veel leuke ding en voor je in petto mag hebben. Lieve groetjes van ons
  3. Annemiek:
    30 december 2018
    Veel te laat heb ik dit kunnen lezen, maar ik heb er toch weer erg van genoten!!
    Die sprong vind ik erg dapper van jullie!! En top dat jullie er zo’n bijzondere dag voor Dagmar van hebben gemaakt!!
    Raar de kerstdagen in de zon en ook een vreemd idee dat jullie 2019 eerder instappen dan wij hier in ons grijze landje!! We denken veel aan jullie!
    Ben heel benieuwd naar jullie ervaringen op het zuider eiland!! Alvast heel veel plezier en een goede reis!!
    Liefs uit Zutphen