Kangoeroe eten, kayakken met dolfijnen en alles waar ik weer naar uit kijk bij thuiskomst!

Het is weer tijd voor een nieuwe blog! Ik denk dat ik er misschien iets te lang mee heb gewacht, want ik heb weer zo onwijs veel dingen meegemaakt. Bij het einde van mijn vorige blog was ik nog in Sydney, dus laat ik daar maar beginnen. Na de Blue Mountains had ik nog een paar dagen in Sydney. Ik heb toen niet heel veel gedaan. Ik ben nog even naar de haven geweest en heb daar genoten van het weer en het prachtige uitzicht over The Opera House & The Harbour Bridge. De avond er voor kwam het nieuws binnen over de aanslagen in Christchurch. Het was slechts 10 dagen geleden dat ik Christchurch had verlaten. De aanslag kwam voor mij als een behoorlijke klap binnen. Ik vond het erg lastig, want ik was alleen in Sydney en had verder niet echt iemand om het mee te delen. Gelukkig werd Nederland aan het eind van de middag wakker en kreeg ik een aantal berichtjes binnen van mensen die ook hadden gehoord van de aanslagen. Ook Naomi had me een berichtje gestuurd, en gelukkig had zij even tijd om te bellen, waardoor ik eindelijk even met iemand kon praten over de gebeurtenissen. Heel erg fijn. Ik weet niet zo goed waarom, maar op een of andere manier deed de aanslag in Christchurch veel meer met me dan de gebeurtenissen in Utrecht.

Na een paar dagen vrij weinig uitgevoerd te hebben, was het eindelijk de dag dat ik met Stray richting het Noorden zou rijden! 'S ochtends vertrok de bus met een groep van dertien hele lieve en gezellige mensen vanuit Sydney, naar Barrington Tops! Onderweg zijn we gestopt in de Hunter Valley, voor een heerlijke wijnproeverij. Ook hadden ze daar verschillende biertjes om te proeven. Dat kon ik natuurlijk niet laten staan, dus ik heb er nog een kleine bierproeverij achteraan gedaan. Het was super gezellig en omdat iedereen een glaasje op had, werd het alleen maar gezelliger en maakte iedereen net iets makkelijker contact met elkaar. De groep bestond uit 5 Engelsen, 2 Denen, 1 Duitse en 3 andere Nederlanders. Na de wijnproeverij zijn we doorgereden naar Barrington Tops National Park. Hier heeft Stray (dat is trouwens de organisatie waarmee ik langs de oostkust reis) zijn eigen accommodatie in de middle of nowhere. Omdat het heel ver van de bewoonde wereld was, hadden we ook geen bereik, wat voor niemand een probleem leek te zijn. Al snel ging de bar open en werden er na een aantal home-made pizza's spelletjes gespeeld tot in de late uurtjes. Ook hadden we hier een heerlijke hottub tot onze beschikking. Kortom, volop genieten!

De volgende ochtend stond er een lange reis op de planning, dus we moesten weer vroeg op om verder te reizen. De volgende stop was bij Port Macquarie. Hier gingen we een Koala Hospital bezoeken. Wat doen de mensen hier fantastisch werk! Koala's zijn niet de snelste beesten, en daarom gebeurd het helaas vaak dat ze worden aangereden zodra ze de weg oversteken. Gelukkig is de hulpverlening onwijs goed en worden de gewonde koala's goed verzorgd in het ziekenhuis. Een aantal zullen hier voor de rest van hun leven zijn omdat ze bijvoorbeeld blind zijn geworden, of hun 'klauwen' dusdanig zijn beschadigd dat ze niet meer in het wild kunnen overleven. Na de stop in Port Maquarie zijn we doorgereden naar Emerald Beach, waar we een korte wandeling langs de kust hebben gemaakt met de groep. Echt super leuk, want hier lopen dus allemaal kangoeroes over het strand en de grasvelden er naast. Zo leuk om te zien dat deze beesten totaal niet schuw zijn en je ze dus zo makkelijk in het wild kunt spotten. Ook hadden we het geluk om een kleintje te spotten in de buidel van zijn moeder. Na de wandeling bij Emerald Beach zijn we verder gereden naar onze eindbestemming, Spot X Surf Camp! Ook dit was weer een super gezellige locatie. Het was er ontzettend druk, heel erg veel surfers! 'S avonds hebben we de flessen wijn open getrokken en hebben we twee super gezellige Nederlanders ontmoet die daar toevallig ook waren! We hebben samen een team gevormd voor het beerpong toernooi en toen het twaalf uur was werden we naar het strand gestuurd om verder te feesten. Slechts een kleine groep is naar het strand gegaan, waar we gezellig hebben gekletst onder het genot van wat gitaar muziek, echt zoals het hoort in Aussie!

De volgende ochtend was iets minder leuk, want de alcohol had goed zijn werk gedaan. Aardig brak begon ik aan mijn surfles. Dit hielp overigens wel, want tijdens de surfles heb ik mij geen moment slecht gevoeld. De surfles vond ik persoonlijk niet zo leuk. Ik had eerder een surfles gevolgd in Raglan in Nieuw-Zeeland. De mensen hier hadden het iets minder goed voor elkaar en deden het naar mijn mening niet zo leuk als de mensen in Raglan. Allereerst gingen we met een groep van bijna 50 man een surfles volgen op hetzelfde moment. Dit werkt voor mij niet echt. De lessen dan super onpersoonlijk en je krijgt niet echt individuele hulp als je dat nodig hebt. Daarnaast duurde uitleg zo'n 1,5 uur en hadden we slechts een half uurtje om daadwerkelijk te surfen, erg jammer. Na de surf les moest ik snel douchen en in de bus springen om door de gaan naar de volgende stop. Ook dit was weer buiten de bewoonde wereld en waren we gezellig met onze groep. Toen we daar aan kwamen dingen we kanoën over een rivier bij Nymboida. Dit vond ik in eerste instantie wel een beetje spannend, want je weet niet wat je in het water vind of wat zich uit de bomen laat vallen als je er onderdoor vaart. Maar gelukkig is het allemaal goed gekomen en hebben we slechts wat varanen (denk ik) gezien langs de oever van de rivier. Eenmaal terug bij onze hutjes, ging de bbq aan! En bij een echte Aussie bbq, kun je er niet aan ontkomen om een stukje kangoeroe te proeven! Ik had het al eens eerder gehad in Groningen, maar dat was toch wel anders dan dit. Echt heerlijk! Ook heb ik hier de eerste spin gezien! Dat duurde langer dan verwacht. Hij was niet intens groot (4-5 cm), maar zag er wel heftig uit.

De volgende ochtend zijn we weer richting de kust gereden. In Angourie hebben we een korte stop gemaakt bij een 'natuurlijk zwembad'. Echt een mini paradijsje. Na hier even aan het water te hebben gezeten zijn we doorgereden naar het prachtige Byron Bay! Onze tourguide heeft ons al vanaf dag 1 vertelt dat dit de mooiste plek op aarde is, dus de verwachtingen waren hoog. Ik ben het niet helemaal met hem eens dat het de mooiste plek op aarde is, maar het zal ongetwijfeld een van de mooiste plekjes op aarde zijn. Het is een onwijs leuk en gezellig stadje. Wederom weer veel surfers en echt alle vrouwen hebben super leuke jurkjes en rokjes aan iedere dag. Echt een srufersvibe, heel erg gezellig. De dag dat we hier aankwamen zijn we 's avonds met de groep naar de vuurtoren gelopen voor zonsondergang. Dit heeft weer prachtige foto's opgeleverd.

De dagen erna waren weer heel erg relaxt. Ook het weer was echt super! Iedere dag rond de 30 graden. De tweede dag stond er een kayak tour op de planning. Het was een dolfijnen tour, dus ze garandeerde ons dat we dolfijnen zouden zien! Samen met nog een paar anderen van onze groep zijn we die ochtend gaan kayakken. Al heel snel zagen we een aantal schildpadden, echt heel erg schattig! Die staken dan even hun kop uit het water om adem te halen. Eenmaal verder op zee werden de golven heel erg hoog en werden er een aantal mensen zeeziek. Ik heb daar gelukkig niet zo veel last van gehad. Helaas hebben we deze dag uiteindelijk geen dolfijnen kunnen spotten. Maar dit betekende wel dat we gratis terug mochten komen! Dus we hebben direct voor de middag erna de tour weer geboekt. Na de tour kregen we nog een kopje koffie/thee en de lekkerste aussie koekjes: TimTams! heel onhandig met deze temperaturen, want je zit daarna onder de chocolade, maar het is het allemaal waard.

De volgende dag heb ik lekker rustig aan gedaan. Ik ben iets eerder naar het strand gegaan samen met een Nederlands meisje die ook mee was met Stray. Daarna zijn we over het strand richting de kayak tour gelopen. Poging nummer twee! Deze keer hadden we iets meer geluk. Eenmaal ver op zee, bij de hoge golven, zagen we de dolfijnen door de golven surfen, zooo vet!! Daarna hebben we nog een lange tijd met de dolfijnen om ons heen op het water kunnen dopperen. Het was zo'n bijzondere ervaring. Er waren echt super veel dolfijnen en ze kwamen heel erg dichtbij. Na een tijdje was het tijd om weer terug te varen naar het strand. Hier moet je met je kayak een soort van gaan surfen om enigszins droog op het strand aan te komen. Dit was ons de eerste keer aardig gelukt. Helaas ging het deze keer echt helemaal mis. Onze kanaal was een beetje gedraaid waardoor de golven ons omsloegen in plaats van droog op het strand afzette. Dus daar gingen we, kopje onder, met kayak en al over de kop. Natuurlijk kreeg ik het niet voor elkaar om toen gewoon mijn mond dicht te houden dus ik was ook nog eens lekker aan het zout happen. Top. Gelukkig stonden op het stand weer de goddelijke TimTams te wachten, dat maakte een hoop goed.

De dagen daar op was ik niet zo fit. Blijkbaar had ik een virus te pakken. Gelukkig gaat dat nu weer een stuk beter! Na Byron Bay ben ik in één keer doorgereden naar Noosa. Dit betekend dat ik zowel de Gold Coast als Brisbane heb overgeslagen. De rest van de groep ging hier wel naartoe, dus dat werd afscheid nemen van iedereen en weer in mijn eentje verder. Gelukkig ben ik hier inmiddels aan gewend en geniet ik er enorm van om lekker in mijn eentje op pad te gaan. Zodra je vanuit het zuiden richting de Gold Coast rijdt ga je in de zomer (want dat is het hier nu) door een tijdzone heen! Een hele gekke ervaring. Het is nu dus een uurtje eerder licht en wederom ook een uurtje eerder donker. Noosa is ook weer een super schattig plaatsje, met prachtige stranden. Meteen de eerste dag heb ik kennis gemaakt met een meisje uit Finland. Zij reist ook met dezelfde organisatie. We hebben onze planning even naast elkaar gelegd en deze lopen bijna gelijk met elkaar! Dat is leuk, dan komen we elkaar onderweg weer af en toe tegen! 'S avonds was er een gratis bbq bij het hostel, dus daar hebben we lekker van genoten. Ik ben toen vrij snel naar bed gegaan, want ik was nog steeds niet helemaal fit. Deze nacht was niet mijn beste, het was warm, ik had nachtmerries en ik was om 6:00 wakker door het tijdsverschil. Gelukkig heb ik uiteindelijk nog uit kunnen slapen tot een uur of 10. Na een rustig ontbijtje ontmoete ik een meisje uit Limburg. Zij was de dag ervoor naar het strand geweest en vertelde me over de coastal track die je kunt doen. Ze liet mee een paar foto's zien en ik was verkocht. Dus ik heb mijn spullen gepakt en ben richting het strand gelopen om vanaf daar langs een stukje van de kust te lopen. De meeste mensen lopen ongeveer tot halverwege en keren daarna weer om. Dat was in eerste instantie ook mijn plan, maar het eerste stuk was zo bizar mooi, dat ik veel te nieuwsgierig werd naar het laatste deel. De route brengt je langs allemaal super mooie, afgelegen, paradijselijke (surf)strandjes. Niet te beschrijven zo mooi. Ik zal de foto's op Facebook zetten, zodat jullie enigszins begrijpen wat ik bedoel. Uiteindelijk heb ik bijna 12 km gelopen. Ik heb enorm genoten van alle uitzichten, strandjes, de zee en als afsluiter een heerlijke smoothie in Sunshine Beach. Vanaf daar heb ik de bus terug gepakt naar Noosa, om daar de rest van de avond heerlijk niks te doen.

Ook vandaag wordt weer een relaxt dagje. Misschien dat ik nog even naar het strand ga, maar misschien blijf ik ook wel gewoon lekker bij het hostel. Het hostel heeft een gezellig terrasje, een zwembad en hele chille muziek. Dus dat is prima vertoeven! Morgen gaat mijn reis weer verder naar het Noorden. Er staan dan drie nachten Rainbow Beach op de planning, vanuit waar ik een dagje naar Fraser Island ga! Super veel zin in!

Ik heb op mijn telefoon een 'datumteller' die voor mij uitrekent hoe lang ik al van huis ben en ook hoe lang het nog duurt tot ik weer thuis ben. Momenteel staat de teller op 256 dagen van huis, 17 dagen tot ik weer thuis ben. 17 dagen!! Dat is echt niks! Over slechts 2 weken ga ik al weg uit Australië en dan duurt het nog maar een 'paar uur' vliegen voordat ik thuis ben. Het is zo gek om dat te beseffen. Aan de ene kant kijk ik heel erg op tegen het afscheid van vooral Nieuw-Zeeland. Ik ga Nieuw-Zeeland zo erg missen. Het is echt een tweede thuis voor mij geworden. Nieuw-Zeeland is in ieder opzicht paradijselijk. En het spijt me zeer, maar dat kan ik van Nederland absoluut niet zeggen. Maar aan de andere kant heb ik ook zo veel zin om weer lekker thuis te zijn. En dan heb ik het vooral over de kleine dingetjes. Zoals genieten van papa's kookkunsten, mama's Latte Macchiato, Sam's knuffels, oma's groentesoep. En natuurlijk heb ik heel veel zin om al mijn lieve vrienden en familie weer te zien. De roddelavondjes met Sterre en Lysanne, de zogenaamde productieve middagen met Mirthe, de gezellige dagen met Syria en Naomi en niet te vergeten de volledig uit de hand gelopen avonden met Emma! Naast het lekkere eten, Sam en alle lieve mensen, kijk ik ook heel erg uit naar het thuis zijn op zich. Het hebben van een eigen slaapkamer (deze heb ik de afgelopen 4 maanden moeten delen met minsten 5 anderen) waar ik me normaal kan omkleden zonder moeilijk te doen. Een fatsoenlijke badkamer tot mijn beschikking hebben, in plaats van een douchehokje. De muziek hard op aanzetten in de keuken en al dansend en zingend koken. Allemaal 'kleine' dingetjes die in eerste instantie niet bij me op waren gekomen dat ik die zou missen. Ik denk dan ook dat ik al deze dingetjes en momentjes weer extra ga waarderen als ik terug ben. Maar eerst nog ruim twee weekjes genieten in het prachtige Australië, want voor je het weet is dat voorbij!