Een reis door het paradijs!

De tijd vliegt nog steeds voorbij. Ik vrees dat de tijd alleen maar sneller gaat vanaf nu, want de weekendtrips gaan beginnen! Afgelopen weekenden heb ik me ook al heerlijk vermaakt, en dat maakt echt dat de tijd nog sneller voorbij gaat. Het eerste weekend van september zijn we met een groep stagiaires naar Waiheke Island geweest. Waiheke is het eiland van de wijn. Het eiland zit vol met wijngaarden en daar hebben wij dan ook goed gebruik van gemaakt. We hadden voor vertrek een wijntour geboekt. De tour bracht ons langs verschillende wijngaarden waar we verschillende wijnen gingen proeven. Het was echt heerlijk! En ook hier kwamen we er achter dat Nederlanders best een stukje gieriger zijn dan de Kiwi's. Ons glas ging namelijk gewoon vol bij de proeverijen! Geen proefglaasjes met twee slokjes wijn er in. Heerlijk! De tweede dag was het super slecht weer op Waiheke. We zijn toen eerder met de ferry terug gegaan, want hiken zat er niet in die dag. Al met al was het een fantastisch weekend met fantastische mensen. 

Afgelopen weekend stond al weer het volgende tripje op de agenda. Wat was dit een avontuur! We vertrokken vrijdag om vervolgens zondag weer terug te komen. Vrijdag begon de ellende al, want er was veel geode met het verhuurbedrijf waar we een auto hadden gehuurd. Uiteindelijk is het allemaal opgelost en konden we een paar uur later dan gepland eindelijk onderweg naar New Plymouth!

Aangezien het vrijdagavond was, hebben we niks van het Nieuw-Zeelandse landschap kunnen zien. Zodra we Auckland uit waren werd het ontzettend donker. Zo donker zal het denk ik nergens in Europa zijn. Er was geen straatverlichting en geen lichtvlek in de lucht van een stad verderop. Het was een zwart gat. Toch waren de wegen verbazingwekkend goed begaanbaar. De volledige weg was voorzien van reflectoren in zowel de belijning als de paaltjes naast de weg. 

Aangezien het ongeveer zes uur rijden was, hebben we af en toe afgewisseld. De wisselmomenten waren het beste. We parkeerde de auto langs de weg (meestal op een oprit naar een weiland) en deden de verlichting van de auto uit. Op dat moment voelde ik me zo ontzettend klein. Wat we zagen was een enorme sterrenhemel en een aantal grote bergen om ons heen. Het was zo indrukwekkend! Het is echt niet te beschrijven wat we op dat moment zagen en hoe ik me toen voelde. 

Op zaterdag zijn we vanaf onze Airbnb richting Mount Taranaki gereden. Mount Taranaki is echt een uniek verschijnsel. Ik raad je aan het even te Googlen, want ook dat is lastig te omschrijven. We hebben een deel van de berg beklommen. De tocht van boven naar beneden heeft zo'n 3 a 4 uur geduurd. Toen we boven kwamen en het uitzicht zagen, kreeg ik even een besef momentje. Het was zo ongelooflijk mooi daar. We konden aan de ene kant de besneeuwde bergtop zien van Mount Taranaki en aan de andere kant konden we de oceaan zien. Het is ook bizar hoe stil het daar is. In Nederland hoor je overal wel een snelweg in de verte of iets dergelijks. Hier was het echt stil, zoals het hoort. Ik besefte me op dat moment weer even heel goed hoeveel geluk ik heb dat ik hier kan en mag zijn. Ik ben zo dankbaar!

Op de terugweg naar onze Airbnb heb ik mijn eerste stukje kunnen rijden. Iedereen rijdt hier links en de auto's zijn een soort van in spiegelbeeld gebouwd, dus dat was wel even wennen. Gelukkig zijn hier relatief weinig wegen en is het enige waar je op moet letten dat je niet te veel naar links of niet te veel naar rechts gaat rijden. Het verbaast me echt hoe snel zoiets went. Het enige waar ik soms nog een beetje aan moet wennen is dat je knipperlicht ook aan de andere kant van je stuur zit. Af en toe vlogen dus spontaan de ruitenwissers aan. 

De volgende dag moesten we al weer uitchecken. Nadat we hadden uitgecheckt zijn we naar de Dawson Falls gereden. Ook hier hebben we weer een hike gedaan. Deze waren wel iets minder lang. Eerst hebben we een hike van een klein uurtje gelopen. Deze hike bracht ons naar de Dawson Falls. Het is echt bizar om te zien hoe paradijselijk de hikes hier zijn. Ik heb iedere keer weer het gevoel dat ik in een sprookjesbos ben beland. Alles is zo ontzettend groen! Ongelooflijk! Nadat we bij de Dawson Falls zijn geweest, hebben we nog een korte wandeling gedaan naar de Wilkies Pools, wederom erg indrukwekkend! Na deze tocht waren we er wel een beetje klaar mee. We hadden allemaal veel last van onze benen na zo veel wandelen. 

Na de watervallen zijn we naar het strand geweest bij New Plymouth. De stranden hier zijn ook paradijselijk! Wat vooral erg bijzonder is, zijn de zwarte zandstranden. Nieuw-Zeeland heeft heel veel witte zandstranden zoals iedereen ze kent, maar Nieuw-Zeeland heeft ook zwarte zandstranden. Hoe dat precies komt weet ik niet, maar waarschijnlijk omdat Nieuw-Zeeland nogal vulkanisch is. 

Na het strand zijn we verder gereden richting het Noorden. Het was nog dag, dus eindelijk hebben we de prachtige natuur kunnen zien die we op vrijdag avond hadden gemist. Wauw, wauw, wauw! Ook dit was weer onbeschrijvelijk. Ik heb geprobeerd stukjes te filmen, maar op de filmpjes ziet het er lang niet zo mooi uit als in het echt. Ik wist dat Nieuw-Zeeland groen was, maar zo groen!? Alle bergen zijn compleet groen en op 80% lopen schapen of koeien. Op sommige plekken konden we links de zee zien en rechts enorme groene bergen. Echt fantastisch!

Onderweg zijn we ook nog even gestopt bij de wereldberoemde Elephant Rock. Dit is een bekende rots in de vorm van een olifant. Gelukkig was het eb en konden we helemaal naar de rots toe lopen. Ik vond het heel erg fijn om te zien dat er op zo'n bekende plek bijna geen mensen te bekennen zijn. Naast dat wij er waren, waren er misschien nog vijf of zes anderen. Wat ons wel een beetje teleurstelde, is dat geen enkele foto op google klopt. Alle foto's van de Elephant Rock lijken in spiegelbeeld te zijn genomen en het lijkt alsof de rots een kleine make-over is ondergaan. Maar alsnog was ook dit weer erg indrukwekkend. 

Vervolgens zijn we weer verder gereden naar Auckland en dan besef je je dat het weekend al weer voorbij is. Wat ik me ook af vraag is hoe mensen het voor elkaar hebben gekregen om zo'n lelijke stad als Auckland te bouwen in zo'n paradijselijk landschap. Ik kan niet wachten om de komende weekenden Auckland weer te verlaten en verder het paradijselijke Nieuw-Zeeland te gaan ontdekken. Next stop: Rotorua!