Gemengd genieten

Ik weet niet zo goed hoe ik deze blog moet beginnen, ben een beetje inspiratieloos. Ik had deze blog beter iets eerder kunnen schrijven, toen ik nog vol enthousiasme zat en daardoor ook veel inspiratie had. Ondanks dat ik geen inspiratie heb, voelde ik toch dat ik vandaag weer even moest schrijven. Ik denk dat deze blog een beetje een gemengde blog is, maar dat geeft niet, want dat is precies hoe ik me voel; gemengd. 

Laat ik beginnen met leuk nieuws! Ik heb eindelijk mijn eigen kamer! Echt heerlijk. Ik kan mijn spulletjes lekker uitstallen en heb nu echt mijn eigen plekje, een nieuw thuis. Het voelt heel raar wat ik nu schrijf, want Groningen en De Knipe voelen meer als thuis dan dit kamertje. Maar goed, ik hoef ook niet te verwachten dat ik me binnen twee maanden helemaal thuis voel alsof ik in Groningen of De Knipe ben. Ik verwacht überhaupt niet dat dat gaat gebeuren. Wat ik wel weet is dat ik mijn eigen plekje, waar dat ook mag zijn in de toekomst, meer dan ooit ga waarderen. In een hostel wonen is heel gezellig, maar toch niet zo mijn ding. 

De afgelopen weken ben ik me heerlijk aan het vermaken. Ik ben veel dingen aan het doen en aan het zien. Al deze dingen doe ik eigenlijk met Dagmar, een meisje dat ik hier heb ontmoet. Ik zat vandaag nog aan oma te vertellen hoe bijzonder ik het vind dat je zo snel zo'n goede klik met iemand kunt hebben. We zijn onder andere naar Rangitoto geweest. Ik was hier al eerder geweest, maar samen met andere mensen is toch wel echt veel leuker. Verder hebben wij ons voorgesteld bij de Dutch Delight als vaste klant. De Dutch Delight is een Nederlands restaurantje/winkeltje aan de andere kant van de brug naar het Noorden van Auckland. Dankzij dit restaurantje hoef ik de komende maanden geen frikandellen, kroketten, stampotten, pannenkoeken, fristi en cassis te missen. Wat ik helaas nog wel moet missen is de eierbal. In het winkeltje verkopen ze ook allemaal Hollandse producten dus ook de dropjes en hagelslag hoef ik niet te missen. Heerlijk! 

Ook ben ik samen met Dagmar naar een Whale and Dolphin Safari geweest. Wauw! Wat een ervaring! Ik twijfelde eerst even om een kaartje te kopen, omdat er op het Zuidereiland een plek is 'Kaikoura', wat dé plek is om walvissen te kijken. Ik wilde dit heel graag op het Zuidereiland doen, maar het seizoen is juli/augustus. Uiteindelijk hebben we toch besloten om een kaartje te kopen en daar zal ik nooit meer spijt van krijgen! Het was veel geld, maar het was het zeker waard. Het was al behoorlijk verzachtend toen ik hoorde dat je door het kopen van een kaartje ook een research project steunt in de Hauraki Gulf, dus dat maakte alles weer goed. Het was aardig koud op de boot, wat voornamelijk kwam door de wind. Verder hebben Dagmar en ik ons mateloos geïrriteerd aan de bezoekers uit Azië die ook aanwezig waren aan boord. Wat kunnen die mensen zich asociaal gedragen en zichzelf vooral heel erg voor schut zetten. Gelukkig bracht dat ook wel wat leedvermaak met zich mee. Gelukkig mocht het de pret niet drukken en hebben wij alsnog heel erg kunnen genieten van deze enorme beesten. Het was echt zo indrukwekkend! We hebben meerdere walvissen gespot, zelfs een moeder met een kalf! 

Verder heb ik afgelopen weekend de grootste impulsieve aankoop ooit gedaan. Dagmar en ik gingen sportschoenen shoppen in Newmarket. En nu zul je denken 'huh? wat is er bijzonder aan impulsief sportschoenen kopen?' ja niks. Maar dat was ook niet mijn impulsieve aankoop. Tijdens het shoppen vroegen ze in iedere winkel aan ons of we ook 'naar de wedstrijd gingen vanavond'. Ik wist dat de All Blacks tegen Australië moesten spelen in Auckland, maar ik had niet meer op tijd tickets kunnen krijgen. Dagmar en ik zijn tijdens de lunch op zoek gegaan naar last-minute tickets en die hebben we gevonden! Ik vertrouwde het niet helemaal, maar heb toch in mijn enthousiasme de kaartjes besteld. Joepie! We gaan naar de All Blacks! Hoe graaf?

Nouja en dan ga je aan het eind van de middag richting het stadion 'Eden Park', wil je je ticket laten scannen, werkt het niet. Ik zag de bui al hangen... Wij naar de ticket service van het stadion en ja hoor, we hebben valse tickets gekocht! Gelukkig zijn ze in Nieuw-Zeeland overal op voorbereid en konden we voor minder geld dezelfde kaartjes kopen, maar dan echt. Wij hebben deze kans niet laten schieten en hebben deze kaartjes gekocht! De vrouw achter de balie heeft ons uitgelegd hoe we ons geld terug kunnen krijgen van de tickets, zodat we niet dubbel betalen. 

En daar gingen we dan, op nieuw ons ticket scannen! Gelukkig, hij deed het! Eenmaal ons vak gevonden, gaan we op zoek naar de rij. Ik moet steeds verder naar beneden lopen en dan besef ik me dat rij A echt rij A is en dat we bijna op het veld zitten. Mijn dag kon niet meer stuk. We zaten helemaal vooraan! Ik kon die goddelijke rugbyers bijna aanraken! Ik wist dat ik het tof vond om rugby te kijken, maar dit! Ik droomde er altijd al van om een keer de Haka te kunnen zien, nou dat is gelukt hoor! Ik moet zeggen dat de Haka super indrukwekkend was, maar de gehele openingsceremonie was misschien nog wel indrukwekkender. De hele sfeer die er in het stadion hangt is echt fantastisch (op de rij achter ons na)! We hebben onwijs genoten van die avond. Nog even over de rij achter ons; daar zat een groep Ieren die het nodig vonden om zich bij een rugby wedstrijd te gedragen als een stel voetbalhooligans, heel erg vervelend. Toen ik één van de mannen achter mij erop aan sprak kreeg ik de volle laag over me heen. Gelukkig hadden wij een hele aardige buurman die op een bizar vriendelijke manier (ik snap niet hoe hij zo rustig kon blijven) tegen de mannen zei dat we hier bij een rugby wedstrijd zijn en dat ze niet welkom zijn hier als ze zich zo gedragen. Toen werd ik weer verliefd op Nieuw-Zeeland. Want dat is precies hoe de mensen hier zijn. Ik hou ervan! 

Ik moet zeggen dat ik me aan het begin van het schrijven van de blog een beetje down voelde. Ik had net contact gehad met wat mensen van thuis en besefte hoe fijn mijn leven in Nederland is. Niet dat ik hier nu weg wil, maar wat mis ik iedereen zeg! Ik ben er inmiddels ook achter waarin ik dat uit. Ik ga naar Cheaptickets en ga kijken hoe duur de tickets naar huis zijn. Geen zorgen! Ik zoek wel gewoon in mei/juni naar tickets. Ik denk wel dat het me een hoop rust geeft als ik mijn retourticket gewoon ga boeken. Maar dat durf ik nog niet, want wat als ik langer wil blijven? Ik probeerde ook aan Naomi uit te leggen hoe ik me daarover voel, het was lastig! Soms heb ik het gevoel dat ik ja zou zeggen op de vraag of ik morgen naar huis zou willen vliegen. Maar als ik daar langer over nadenk, denk ik 'doe normaal!'. Ik moet nog veel te veel dingen zien hier voordat ik weer terug ga. Het is gewoon dat ik thuis; alle fijne dingen en mensen enorm mis! Maar daar tegenover staat wel dat ik het hier ook heel erg naar mijn zin heb en hier ook volop aan het genieten ben van alle dingen en lieve mensen! 

Gelukkig heeft het schrijven van de blog me weer wat opgevrolijkt. Ik moest alle hoogtepunten van de afgelopen weken weer even bij langs! Dan denk ik weer even bewust na over hoe goed ik het hier eigenlijk heb. Ik ben wel de kroegentochten vergeten, maar die verhalen zal ik jullie besparen!