Een maand vol besef en bewust genieten!

Wat een besef, ik ben hier inmiddels al vier weken! De tijd vliegt echt voorbij. Ik wilde deze blog voornamelijk schrijven om te delen hoe dankbaar ik ben. Ik besefte me vandaag echt hoe bijzonder het is dat ik hier kan en mag zijn. Dit klinkt allemaal super zweverig, maar ik denk echt dat te weinig mensen dat beseffen. Ik kom hier super veel mensen tegen die hier al een tijdje reizen en onderweg zijn naar huis. Ze praten soms echt over hun reis alsof het de normaalste zaak van de wereld is om even rond te reizen in Nieuw-Zeeland. Ik ben heel blij dat ik me er wel bewust van ben hoe bijzonder het is dat ik dit kan doen. 

Ik merk echt aan mezelf dat ik heel erg bewust aan het genieten ben. Voorheen was ik altijd wel aan het genieten, maar op een of andere manier te druk in mijn hoofd om echt bewust te kunnen genieten. Ik ben heel erg blij dat ik er hier inmiddels achter ben hoe ik bewust kan genieten van alle momenten. 

Vorige week heb ik eindelijk nieuwe stagiaires ontmoet. Ik was een van de eersten die hier aankwam, waardoor ik de eerste drie weken praktisch gezien alleen heb doorgebracht. Dit was af en toe wel lastig, op een gegeven moment wil je je verhalen met mensen kunnen delen of de dingen samen met iemand beleven in plaats van alleen. Gelukkig kan dat sinds vorige week! Er zijn meer mensen aangekomen uit Nederland, Duitsland en Frankrijk. Momenteel trek ik veel op met twee Nederlanders en een Duitser. Het is echt heel erg fijn om dingen met hun te kunnen ondernemen en daar geniet ik dan ook heel erg van! Ik kijk heel erg uit naar de komende weken, waarin nog meer andere stagiaires aan zullen komen. Dit is ten slotte wel de groep mensen waarmee ik in ieder geval het komende half jaar heel veel bijzondere dingen mee ga maken. 

Momenteel woon ik nog steeds in een hostel. Inmiddels ben ik wel verhuisd van hostel. De verhuizing was zwaarder dan verwacht. Aangezien de hostels nog geen kilometer van elkaar liggen, was ik er wel van overtuigd dat ik dat makkelijk kon lopen. Ik had ten slotte alleen mijn backpack, rugzak en wat boodschapjes die verplaatst moesten worden. Nou, dat heb ik echt onderschat. Ik heb net de eerste bushalte gehaald zonder mijn rug en nek te breken. Vervolgens heb ik vanaf de bushalte waar ik uit moest stappen drie pauzes gehad tot ik bij de ingang van mijn hostel was (is in totaal misschien 100m). En dan denk je dat je er bent, maar helaas. Mijn hostel zit op de vijfde verdieping en momenteel zijn de bezig met het renoveren van de lift. Dus ik moest nog 10 trappen op voor ik er was. Ik heb ongeveer een kwartier gedaan tot ik boven was en heb halverwege de helft van mijn bagage laten staan. Later is dat opgehaald door iemand van het hostel, heel erg lief! Ik dacht dat ik niet zo veel spullen bij me had (aangezien ik misschien 10% van al mijn spullen mee heb genomen). Maar iedere extra broek, boterham, pen en oplader is er een te veel als je het allemaal moet tillen! 

Het leven in een hostel is op zich prima. Ik ben al lang blij dat er een douche, keuken en een bed is. Daarnaast is het super gezellig, want je ontmoet heel erg veel mensen. Maar ik kijk toch ook wel heel erg uit naar het moment dat ik mijn shampoo in de douche kan laten staan en mijn kleding gewoon in een kast hangt. Daarnaast is het gewoon heel erg fijn om je even terug te kunnen trekken op je eigen kamer als je daar behoefte aan hebt. Dit is iets wat ik toch wel mis. Hierdoor besef ik wel weer hoe fijn het is om een thuis te hebben. Weer iets waar ik voortaan bewuster van zal genieten dan voorheen. 

Ik vind het lastig om te beschrijven hoe ontzettend dankbaar ik ben en hoe onwijs veel zin ik heb in het ontdekken van Nieuw-Zeeland. Ik ben inmiddels al wel een beetje uitgekeken op Auckland. Mijn stage is super leuk, maar ik kan niet wachten tot die voorbij is en ik hier de wijde wereld in kan gaan! Het is een lastig gevoel om te omschrijven, maar ik heb het gevoel al vanaf het moment dat ik op Schiphol door de douane liep. Ik heb zo onwijs veel zin in alles, ik kijk zo erg uit naar alles wat nog komen gaat, ik ben zo nieuwsgierig naar alles. Het voelt ongeveer hetzelfde als dat je je voelde als kind als je bijna jarig was, maar dan dat tien keer zo heftig. Ik ben me er wel echt bewust van dat de tijd hier voorbij vliegt en ik dus niet moet vergeten om te genieten, want dit is echt een ‘once in a lifetime experience’.