Nog maar een paar weken te gaan...

Daar ben ik weer! Met een van mijn laatste blogs vanuit Auckland. Wat voelt het goed om dat te kunnen zeggen. Auckland kan heel leuk, mooi en gezellig zijn, maar ik heb het hier wel weer gezien. Ik wil hier zo snel mogelijk weg. Daarover straks meer, eerst tijd voor een 'korte' update van de afgelopen weekenden! 

Na het weekend in de Bay of Islands, zijn we het weekend erop weer terug gegegaan. Omdat we geen dolfijnen hadden gezien in het eerste weekend, hadden we een voucher ontvangen om gratis weer een keer terug te komen. We namen zaterdagochtend de bus vanuit Auckland en zijn aan het eind van de ochtend, na een rit van zo'n 4 uur, weer aangekomen in het prachtige Paihia. Nadat we onze spullen naar het hostel hadden gebracht en onszelf hadden omgekleed, zijn we naar de pier gelopen. Poging nummer twee om dolfijnen te spotten kon beginnen! Na een korte tijd op het water te hebben gezeten, kregen we een seintje van een andere boot dat er een groep dolfijnen was gespot. We zagen al vanuit de verte dat er wat in het water zat. Op dat moment werd ik heel erg enthousiast. Gelukkig hadden Dagmar en ik al een mooi plekje op het voordek. Hierdoor kon ik de dieren heel erg goed zien en heb ik prachtige foto's kunnen maken. Het was een hele grote groep met een aantal baby's. Het was zo bijzonder om deze prachtige dieren te zien in het wild! Wij hadden een tour geboekt waarbij je ook de mogelijkheid hebt om te zwemmen met de dolfijnen. Echter heeft de wet in Nieuw-Zeeland hier wel een aantal regels aan verbonden. Een van deze regels is dat het niet is toegestaan om met de dieren te zwemmen als er baby's bij zijn. Aangezien dit bij ons het geval was, konden we niet met ze zwemmen. Nadat ik ze heb gezien, heb ik het zwemmen met wilde dolfijnen wel toegevoegd aan mijn bucket-list! Dus wie weet dat ik later in het jaar nog de kans krijg om ermee te zwemmen. Tijdens de tour werden er veel vragen gesteld over dolfijnen. Vragen zoals 'hoeveel vis eet een dolfijn gemiddeld op 1 dag?'. Vervolgens mocht iedereen een gok doen. Dagmar was zo slim om de eerste paar antwoorden van anderen af te wachten en aan de hand daarvan antwoord te geven, waardoor zij bijna alle vragen goed kon beantwoorden. Ik was zo dom en enthousiast om direct antwoord te geven op de vragen. Het resultaat: ik werd de hele middag uitgelachen door de tourguide. Ik zat er namelijk bij iedere vraag behoorlijk naast. 

Eenmaal weer terug van wederom een prachtige middag op het water besloten we een wijntje te drinken op de pier, in het zonnetje, op het terras. Uiteindelijk werd dat wijntje een heel diner met meerdere wijntjes en een goed ijsje als toetje. We hebben ervan genoten! De volgende dag was iets minder succesvol. Dat begon al midden in de nacht toen een van onze kamergenoten ons de halve nacht heeft wakker gehouden met haar gesnurk. Vervolgens waren we 's ochtends uitgecheckt bij het hostel en gingen we naar het water om daar lekker in het zonnetje te niksen tot dat onze bus zou vertrekken rond half 2. Nou bleek dat er die ochtend een cruise uit Amerika was aangekomen in de baai en het hele stadje (wat letterlijk bestaat uit 5 straten) was bezaaid met Amerikanen. En natuurlijk heb je heel veel verschillende Amerikanen, maar de Amerikanen die cruisevakanties doen bevestigen toch wel heel erg het stereotype van een Amerikaan. Wat was dat verschikkelijk. Veel rokers die sigaretten lieten liggen en mensen die niet de moeite doen om naar de prullenbak te lopen voor hun afval. Bozer kun je mij niet krijgen. Later op de dag zagen we mensen rondlopen met vuilniszakken om al deze troep op te ruimen, echt bizar! Gelukkig was het al aardig snel half 2 en konden we naar de bus toe lopen. Helaas was ik er niet helemaal bij met mijn hoofd op het moment dat ik de bus had geboekt en had ik de bus voor maandag geboekt in plaats van zondag. Ook zat de bus voor zondag vol dus 'fingers crossed' en hopen dat we een bus later mee konden. Na behoorlijk bij te hebben gelegd, konden we gelukkig met een bus later mee. Helaas betekende dit wel dat we nog 2,5 uur moesten niksen in een stadje dat net een tsunami aan Amerikanen over zich heen had gekregen. 

Het weekend erop zijn we naar Napier gegaan. We vertrokken vrijdag rond etenstijd en na een reis van zo'n 7 uur kwamen we eindelijk aan in Napier! Doodmoe! Gelukkig werden we midden in de nacht goed ontvangen door het hostel en konden we heerlijk slapen. De volgende ochtend konden we lekker rustig aan doen. Allereerst zijn we naar Ocean Beach gereden. Hier waren we redelijk op tijd. Heerlijk om 's ochtends even met je voeten door het warme zand te lopen en even de ijs-ijs-ijskoude zee te voelen. Ik weet niet hoe het kan (waarschijnlijk omdat ons buurtland Antartica is), maar het water in de zee is hier overal niet normaal koud. Ook is het zeewater super helder. Na het strand zijn we doorgereden naar de Te Mata Peak, een bijzondere berg in de omgeving. Het is een soort natuurlijke muur. Bovenop heb je  prachtig uitzicht over de kustlijn en de steden Hastings en Napier. Toen we boven waren, waren er een aantal mensen aan het paragliden, het zag er zo gaaf uit! Ik kan niet wachten om dat ook te doen! Toevallig heb ik dat afgelopen week geboekt en ik kan jullie vertellen dat ik 17 januari van een berg af zal rennen en zal vliegen als een vogel boven een van de mooiste pellen van Nieuw-Zeeland: Lake Wanaka! Na de Te Mata Peak zijn we weer terug gereden naar Napier, waar we hebben geluncht bij een viskraampje aan de kust. Toch blijf ik de kibbeling van de Groningse markt echt missen. De rest van de dag hebben we heerlijk genoten van het zonnetje. De volgende dag moesten we weer terug rijden naar Auckland. Voordat we die kant op gingen zijn we eerst naar een boeren marktje gereden in Hastings. Het voelde een beetje als een marktje in Frankrijk. Allemaal verse producten, en… oude kaas! Dagmar en ik hoefde er geen seconde over na te denken, we hebben samen een blok kaas gekocht. Na de markt zijn we naar de middle of nowhere gereden ongeveer 1,5 uur rijden vanaf de markt. Vanaf daar moesten we ongeveer nog zo'n 30 minuten lopen door een stukje prachtige natuur. Uiteindelijk kwamen uit bij een prachtige, bizar grote waterval; Shine Falls. Het was echt prachtig! De waterval lag zo afgelegen, er was zo veel groen omheen en de zon scheen op de waterval zelf. Wederom een paradijselijke ervaring. Na even bij de Waterval te hebben gezeten zijn we weer terug gelopen naar de auto en zijn we weer teruggereden naar Auckland.  

Komend weekend verblijf ik een weekendje in Auckland. Zo heb ik eindelijk de tijd om alles een beetje op orde te krijgen en voor mezelf een lijstje te maken met de dingen die ik nog moet doen en regelen voordat ik vertrek uit Auckland. Hoe ga ik mijn spullen inpakken; moet ik nog dingen kopen; moet ik eventueel dingen achterlaten? Mijn stage duurt nog maar vier (!!!) weken. De weekenden die nog op de planning staan zijn een lang weekend naar Gisborne, het lopen van de Tongariro Crossing (meest bekende hike van het Noordereiland, 19km) en een weekendje Taupo, waar ook weer spannende dingen op de planning staan. Het weekend daarop is het tijd om definitief de deur achter me dicht te gooien in Auckland. Op 22 december nemen Dagmar en ik de bus richting Hahei, Rotorua en dan in een paar dagen richting Wellington. Op 4 januari komen we aan in Wellington, waar we een paar dagen verblijven. Op 7 januari pakken we dan eindelijk de boot naar het Zuidereiland! Het Zuidereiland schijnt nog duizend keer mooier te zijn dan het Noordereiland. Ik zou niet weten hoe dat kan, maar we gaan het beleven! Ik kan niet wachten! Eenmaal op het Zuidereiland zal ik samen met Dagmar voor een maand rondreizen op het Zuidereiland. Helaas moet ik Dagmar op 5 februari gaan uitzwaaien vanaf Christchurch. Dat wordt een verschikkelijke dag, dat weet ik nu al. Wat ik daarna gaan doen zal ik op die dag gaan beslissen. Ik ben benieuwd hoe ik het ga vinden om de andere 4,5 maand alleen te reizen. Ik ben altijd iemand geweest die het fijn vind om samen met iemand avonturen te beleven. Het is fijn om je ervaringen met iemand te kunnen delen. Maar voorlopig kan ik er in ieder geval nog van genieten dat ik alles met Dagmar kan delen! Dus dat ga ik ook zeker doen! 

Mochten jullie mijn volledige route willen volgen als ik naar het het Zuidereiland ga, dan kunnen jullie dat doen via mijn Polarsteps account! Hierin zal ik mijn route bijhouden en daarbij ook foto's plaatsen. Het linkje hiervan staat op Facebook.