Het leven als ontdekkingsreiziger aan de andere kant van de wereld

Inmiddels al weer bijna twee weken aan de andere kant van de wereld. Deze eerste dagen waren zwaar. Zo veel nieuwe indrukken, dat kost energie. En aangezien ik een behoorlijke jetlag had, had ik al niet enorm veel energie. Ik heb aan veel dingen moeten wennen (wat overigens verbazingwekkend snel gaat), zowel grote als kleine dingen. Ik denk dat ik een aparte blog ga schrijven over alle dingen waarover ik me heb verbaasd of waar ik aan moest wennen. Dat is namelijk te veel om hier nog weer aan toe te voegen! Voor nu zal ik jullie een beetje meenemen in mijn eerste paar dagen als ontdekkingsreiziger in Auckland. 

De eerste dagen heb ik veel geslapen. Dit had als gevolg dat ik ‘s nachts rond 02:00 wakker werd en geen oog meer dicht kon doen, tot een uur of 16:00 ‘s middags. Laat ik zeggen dat ik een behoorlijke jetlag had. Mijn hele ritme was in de was, ook mijn eetritme. Ik had geen honger en heb dan ook bijna niks gegeten. Geen honger hebben in Nederland is makkelijker dan in het buitenland. Als ik in Nederland geen honger heb, dan weet ik wat ik lekker vind en eet dat omdat ik wel kets moet eten. In het buitenland heb je geen idee wat lekker is, dus dan eet je maar niks. Want ja, je hebt toch geen honger. Gelukkig werd mijn slaapritme en daarmee mijn eetritme met de dag een stukje beter! Ik merk dat ik ‘s avonds nog wel moeite heb met wat ik nou wil eten. In mijn eentje ontbijten vind ik geen probleem, maar ‘s avonds in mijn eentje koken en eten is echt niks aan. Ook dat verminderd de eetlust. 

Omdat ik me de eerste dagen niet echt top fit voelde, begon toen ook de heimwee een beetje. Als je niet lekker bent wil je het liefst thuis zijn, met de hond knuffelen en genieten van het eten dat voor je wordt klaargemaakt. Ik schrok er zelf wel een beetje van, want ik heb nog nooit heimwee gehad. Op schoolkampen, zeilkampen, noem maar op, heb ik nooit last gehad van heimwee. Gelukkig weet ik wel dat het ook wel gezond is om heimwee te hebben. Het zegt ten slotte wel iets over hoe fijn je het thuis hebt! Ik heb mezelf meerdere keren voor gek verklaard dat ik er vrijwillig voor kies om alle lieve mensen om me heen een jaar lang niet te zien. Ik weet nog steeds niet of ik het een jaar vol ga houden en als ik het een jaar volhoud, hoe ik dat dan ga doen. Dat is dan ook iets wat ik op me af laat komen en wel ga zien gedurende het jaar. Ik weet dat ik gelukkig altijd de mogelijkheid heb om op ieder moment een ticket terug te boeken, mocht ik het echt niet meer zien zitten. Laten we er vanuit gaan en erop hopen dat ik dat punt nooit zal bereiken. Maar het is in ieder geval een gedachte die mij op de heimwee momentjes geruststelt, ik hoef hier niet te zijn als ik dat niet wil. 

Maar goed, genoeg over heimwee! Let’s talk about the fun stuff! De afgelopen week was het weer in Auckland verbazingwekkend goed. Ik had verwacht dat het de hele week zou regenen, maar dat viel gelukkig mee. De eerste dagen heeft de zon erg hard zijn best gedaan. Dit heeft me dan ook geholpen om ondanks mijn jetlag uit bed te komen, ik moest naar buiten genieten van het heerlijke weer. Allereerst ben ik naar de SkyTower geweest, de Euromast van Nieuw-Zeeland. Het was prachtig weer en daardoor waren de uitzichten ook prachtig. Ik kon ontzettend ver kijken! 

De volgende dag scheen de zon tot mijn verbazing weer! De zon heeft me ook die dag uit bed gekregen. Op naar Mount Eden! Mount Eden is een slapende vulkaan in het zuiden van de stad. Het is het hoogste punt in de omgeving, en dus wederom prachtige uitzichten. Mount Eden beklimmen was 10 keer makkelijker dan verwacht! Dus ook dat viel weer mee. Na te hebben genoten van de fantastische uitzichten, ben ik richting het Auckland Museum gegaan. Dit is een van de weinige musea in Auckland. Het vertelt praktisch gezien alles over hoe Nieuw-Zeeland is ontdekt (pas zo’n 800 jaar geleden) en waar Nieuw-Zeeland daarna allemaal mee te maken heeft gehad, kortom; de geschiedenis van Nieuw-Zeeland. 

Tot slot heb ik de eerste week een fantastische trip gemaakt naar Rangitoto. Rangitoto is het jongste (+/- 600 jaar oud) vulkanische punt van Nieuw-Zeeland. Het is een eiland voor de kust van Auckland. Ik had de dag van te voren al een kaartje gekocht voor de boot om te voorkomen dat ik ‘s ochtend te lekker in bed lag en daar zou blijven liggen. Ik had een kaartje, dus ik moest wel! Om 09:15 vertrok de boot en met een half uurtje was ik op Rangitoto. Wat een prachtig eiland! Het is een onbewoond eiland en daarom is het extra belangrijk om de laatste boot terug te halen. Gelukkig stond op de routekaart aangegeven hoe lang je over de verschillende hikes zou doen. Ik heb de kortste route genomen om boven te komen, een langere route langs de kust om naar beneden te komen. Dit was erg indrukwekkend. Ik vond het heel erg bijzonder om over vulkanische grond te lopen. Het hele eiland is pikzwart. Maar tegelijkertijd had ik het gevoel dat ik een beetje in de jungle was. Nooit geweten dat die grond zo vruchtbaar is. Maar het was wel een hele lege jungle. Er leven praktisch gezien (op vogels na) geen dieren op het eiland. Er is dan ook een strikte biosecutity voor je de boot op gaat, om te voorkomen dat mensen ongedierte meenemen naar het eiland. Ik heb die dag bijna 25.000 stappen gezet, en ik kan wel zeggen dat iedere stap het waard was. Uiteindelijk ook de laatste boot gehaald dus ik heb die nacht gewoon in mijn ‘eigen’ bedje geslapen! 

De eerste week was super! Inmiddels begonnen aan mijn stage waar ook weer veel nieuwe indrukken erg veel energie kosten. Daarbij komt nog dat Engels niet mijn moedertaal is en om dat allemaal meteen te begrijpen, kost ook veel energie. De stage lijkt tot nu toe heel erg leuk maar ook hier ben ik nog ontdekkende. Ze gooien me in het diepe, want ontzettend leuk is, maar soms ook erg lastig! 

Kortom; het was een zware, leerzame en ook zeker leuke week! Ik heb nog altijd super veel zin in het avontuur en ik ben super benieuwd hoe ik terug kom na dit avontuur.