Na dertig uur zenuwen...

Daar zijn we dan, eindelijk aangekomen aan de andere kant van de wereld! Na zo’n 30 uur onderweg te zijn, ben ik er dan eindelijk! Wat heb ik hier naar uitgekeken zeg. 

Inmiddels natuurlijk van iedereen afscheid genomen. Niet alleen van mijn lieve familie en vrienden, maar ook van het prachtige Groningen. Dat was toch nog moeilijker dan ik van te voren had verwacht. Na ieder afscheid dat ik had genomen, dacht ik ‘ik wordt hier nog eens goed in’. Maar het tegendeel is waar. Het is niet makkelijk en je zult er ook nooit goed in worden. Maar dat geeft niet, het is best normaal om een traantje weg te pikken als je gedag zegt tegen bijvoorbeeld je ouders die je de komende 12 maanden niet meer zult zien (op de Skype gesprekjes na). 

Na het laatste afscheid ben ik vol goede moed naar de gate lopen. Ik voelde me al heel snel niet meer emotioneel en ik had er vooral onwijs veel zin in! Kon niet wachten om het vliegtuig in te stappen! Ik voelde me bijna schuldig dat ik niet emotioneel was, terwijl ik allemaal emotionele berichtjes binnen kreeg van iedereen. Maar gelukkig weet ik uit ervaring ook dat het die mensen alleen maar heel erg geruststelt als je met zo veel zin het vliegtuig in stapt. Hopelijk is dat nu ook zo. 

Mijn eerste vlucht vertrok vanaf Schiphol. Ik denk dat ik nog nooit zo’n korte vlucht heb gehad. Voordat ik het vliegtuig in ben gestapt, heb ik de stewardess even gevraagd hoe het allemaal werkt met overstappen, aangezien ik dat nog nooit heb gedaan en ik helemaal in mijn eentje ben. Toen ik het vliegtuig weer uit stapte kon ze me direct vertellen naar welke gate ik toe moest, heel erg fijn! Het volgende vliegtuig vertrok vanaf Frankfurt, op naar Bangkok! Na meer dan 10 uur vliegen, ook eindelijk aangekomen in Bangkok. Dan denk je dat je er bijna bent, maar dan zit ik nog maar op de helft! Na een overstap van 6 uur, zat ik dan eindelijk in mijn laatste vliegtuig, op naar Auckland!

Voordat ik het laatste vliegtuig in stap, besef ik me opeens dat dit voor mij de eerste keer gaat worden dat ik aan de andere kant van de evenaar ben. Dat het winter is, terwijl het in Nederland zomer is. Erg gek idee. 

Op het moment dat we daalden merkte ik dat ik opeens super zenuwachtig was. Ik was sowieso al gedurende de hele vlucht aan het rekenen hoe lang ik nog moest, want ik kon niet wachten om er te zijn! Maar aangezien het in Auckland winter is, is het er nu super bewolkt en duurt het vanuit het vliegtuig dus extra lang voordat je een stukje Nieuw-Zeeland ziet liggen... Moest ik nog langer wachten! Maar op het moment dat we door de wolken waren, begon mijn hartje steeds sneller te kloppen. Wauw! Ik sta nog niet eens met twee voeten op de grond en ben al verliefd geworden op het land. Overal groen, in de verte bergen, en gewoon een heel bescheiden ‘international airport’. Heerlijk! 

Eenmaal uit het vliegtuig was het even spannend of mijn bagage er wel zou zijn! Maar gelukkig, daar kwam hij aan rollen op de lopende band! Wat ik trouwens echt super leuk vond, is dat ze bij de bagagebanden constant met veel te schattige honden rond lopen die overal (aan tassen, jassen, mensen) lopen te snuffelen op zoek naar iets verdachts. 

Ik verbaas me sowieso heel erg over de veiligheidscontroles op het vliegveld. Niet alleen lopen er schattige hondjes over de airport, ook is er een special biomedical security. Hier checken ze letterlijk alles. Ik moest zelfs mijn bergschoenen laten zien om te kijken of er geen plantenresten onder zaten. Echt bizar. Wel toevallig, de man die bij deze security zat, zag natuurlijk dat ik uit Nederland kwam. Zijn ouders kwamen uit Franeker of all places! Hij vroeg ook nog of ik stroopwafels mee had genomen haha! 

Eenmaal door alle security heen stond er, heel fijn na zo’n lange vlucht, iemand op me te wachten! Ik ben opgehaald van het vliegveld met nog vier anderen (allemaal van Aziatische afkomst) en werd naar mijn hostel gebracht. Ik schoot wel een beetje in de lach toen we naar de taxi liepen, mevrouw Vroegh stak er met haar lange blonde haren weer 3 meter bovenuit! Bij het hostel ben ik ontzettend goed ontvangen! Na dertig uur EINDELIJK kunnen douchen, wat was dat lekker. Ondanks dat ik niet onder de douche paste... Ook de eerste (en wederom duurste) boodschappen zijn ook gedaan! Let’s go!

De reis zit er op, komende week Auckland gaan verkennen! 

Liefs, Roos