Krokodillen vasthouden, koala’s knuffelen en kamperen in het regenwoud!

7 april 2019 - Cairns, Australië

Ik blijf het iedere keer weer zeggen, maar de tijd vliegt echt voorbij. Ik ben inmiddels op mijn eindpunt aangekomen van mijn reis door Australië. Het was een fantastisch avontuur! Na Noosa ben ik een par dagen in Rainbow Beach geweest. Vanuit daar ben ik naar Fraser Island geweest. Fraser is het grootste zandeiland ter wereld. Het was een hele bijzondere ervaring. We gingen er naartoe met een 4x4 bus. De pond legde aan op het strand en toen hebben we het eerste stuk helemaal over het strand gereden. Een hele ervaring. Verderop zijn we landinwaarts gegaan. Een deel van de begroeiing op het eiland is regenwoud. Ik was erg onder de indruk van alles wat er kan groeien op slechts een ‘hoopje’ zand. Want dat is wat Fraser is. Ik heb deze dag weer zo onwijs veel geleerd over een stukje geschiedenis van het eiland, de planten die er groeien, de dieren die er leven en hoe sommige meren daar zijn ontstaan en hoe ze aan een bepaalde kleur komen. Als ik ook terug kijk op de afgelopen negen maanden heb ik echt zo bizar veel geleerd van alle mensen om me heen. Veel meer dan in een gemiddeld studiejaar. Eenmaal in het regenwoud hebben we een korte wandeling gedaan langs een ‘creek’. Het bijzondere aan deze Creek was, was dat je hem niet kon horen stromen. Dot komt natuurlijk doordat het over het zand stroomd en er geen rotsen of iets in het water zijn waardoor je het hoort stromen. Na de wandeling zijn we naar Lake McKenzie geweest. Het bekendste meer van het eiland. Hier hadden we even tijd om te zwemmen en daarna stond er een heerlijke lunch voor ons klaar! Zelf ben ik niet zo van het zwemmen, dus ik heb vooral genoten van het prachtige uitzicht, het parelwitte zand en de blauwe kleur van het meer. Heel erg heftig, twee dagen na dat ik daar ben geweest zijn er twee Japanse jongens verdronken in het meer ‘s nachts. Zo zie je maar weer wat de gevaren kunnen zijn van moeder natuur. Na het meer zijn we weer richting de pond gereden. Hier hadden we heel erg veel geluk, want we konden nog een aantal dingo’s spotten! Dingo’s zijn wilde honden die door heel Australië leven. Ze zien er veeeel schattiger uit dan dat ze zijn. 

Na Fraser eiland had ik nog een nacht in Rainbow Beach. De volgende dag zijn we op de trein gestapt richting Rockhampton. In Rockhampton werken we opgepikt door mensen van het hostel waar we zouden overnachten in Emu Park, een plaatsje aan de kust. Dit was echt een fantastisch hostel. Eindelijk geen stapelbedden!! Wat een geluksmomentje was dat. Ook de mensen van het hostel waren super vriendelijk, altijd fijn! De volgende dag hadden we een dagje rust. Ik ben toen met twee andere meisjes naar de crocodile farm geweest een eindje verderop. Een hele gave ervaring! Ook hier heb ik weer ontzettend veel geleerd. We kregen een beetje uitleg over de dieren en de boerderij. Daarna ging de tourguide een eitje halen die op het punt stond uit te komen. Zoals jullie misschien al op Facebook hebben kunnen zien, ben ik getuige geweest van de geboorte van een krokodil! Zo bijzonder. Nadat de guide het baby’tje weer terug had gebracht, gingen we naar buiten om de krokodillen te voeren. Dit was ook heel gaaf om te zien. Natuurlijk mochten wij ze zelf niet voeren, maar we mochten wel van heel dichtbij zien dat de guide ze ging voeren. Deze beesten zijn echt monsters. Dat beschrijft zowel hoe ze eruit zien als hoe ze zich gedragen. Ze hebben op die boerderij zowel zoetwater- als zoutwaterkrokodillen. De zoutwaterkrokodillen zijn vele malen gevaarlijker dan de zoetwaterkrokodillen. Daar zou je zelfs mee kunnen zwemmen namelijk. Een zoutwaterkrokodil wil je liever niet in je buurt hebben. We hebben heel veel verschillende krokodillen gezien, waaronder ook de American Alligator. Ook deze krokodillen worden door de Amerikanen als veel gevaarlijker neergezet dan dat ze zijn. Na dat we een deel van de krokodillen hadden gevoerd, gingen we weer naar binnen. Daar kregen we de kans om een 3-jarige krokodil vast te houden! Als je mij in juli had gevraagd of ik ooit een krokodil vast zou houden, was het antwoord waarschijnlijk ‘nee!’. Maar ik kon deze kans gewoon niet voorbij laten gaan. Dus daar stond ik 5min later, met een levensechte krokodil in mijn handen! De guide zei ook ‘you can always tell the difference between a happy smile and a nervous smile’. En dat is echt waar. Het was echt super tof om te mogen doen. 

De volgende ochtend zijn we richting de pond gereden. De pond vertrok naar Great Keppel Island! Echt een paradijsje voor de kust bij Emu Park. Op de planning stond een korte wandeling naar een prachtig strandje, daar heerlijk relaxen en natuurlijk snorkelen! Ik heb wel eens eerder gesnorkeld in Maleisië. Dit vond ik alleen echt dood eng. Ik hou niet zo van vissen en voel me gewoon niet zo comfortabel boven het rif. Maar ik kan niet naar Australië zijn geweest en niet hebben gesnorkeld. Dus ik heb mezelf weer gepushed en heb mezelf met een snorkel set het water in gegooid. Uiteindelijk vond ik het alsnog heel erg spannend, maar ik ben wel heel erg blij dat ik het alsnog heb gedaan! Ik heb veel visjes gezien en ook nog zeekomkommers. Die laatste heb ik later die dag zelfs nog gevoeld. Maar gadverdamme, wat voelen die beesten smerig aan. Na het snorkelen ben ik lekker op het strand gaan liggen en heb ik genoten van het prachtige uitzicht en het lekkere weer. En dat is precies waar het die dag mis ging. Ik kwam terug van het strand en ik denk dat ik nog nooit in mijn leven zo erg ben verbrand. Mijn hele badpak staat in mijn huid gegraveerd aan de achterkant. Heel erg pijnlijk. En het vervelende was nog dat we die nacht een nachttrein zouden hebben naar Airlie Beach en ik dus niet op mijn buik kon liggen. Ik moest op mijn verbrande billen zitten en met mijn verbrande rug tegen de leuning aan. Uiteindelijk viel de treintocht best mee en heb ik prima kunnen slapen. 

De dagen daarop waren iets minder. Ik durf het bijna niet zo te zeggen. Maar ik had gewoon een beetje een dipje die dagen. Dat begon met het feit dat er een meisje was die net iets te lang door ging met zonnebrand -en after sun grappen. Toen werd ik die middag vervolgens ook nog gebeld dat mijn zeiltocht door de Whitsundays was gecanceld door het weer. Omdat ik echt heel graag naar de Whitsundays wilde, en dat de enige dag was dat ik nog de tijd had, moest ik naar een andere oplossing zoeken. Uiteindelijk hadden ze bij het oceanraften nog plek. Ik had hier totaal geen zin in, want ik hou niet van speedboten. Daarnaast had ik me voorgesteld dat ik daar zou gaan zeilen, in plaats van zou gaan ‘racen’ over het water. Maar goed, ik wilde naar de Whitsundays en dit was de enige optie. Aan het begin keek ik er best wel tegen op. Toen we eenmaal bij Whitehaven Beach waren kreeg ik het iets meer naar mijn zin. Dit is namelijk waar ik voor was gekomen. We zijn naar het uitkijkt punt gelopen, waar we prachtig uitzicht hadden over een van de witste zandstranden ter wereld! Na het uitkijkpunt zijn we een stukje verder gevaren naar een plekje waar we gingen snorkelen. Ook hier heb ik weer even getwijfeld of ik het wel durfde. Maar ik ben uiteindelijk wel gegaan. Met een zwemvest aan voel ik me best veilig in het water. Dus op die manier kon ik iets rustiger het water in en heb ik alsnog kunnen genieten van het koraal van een stukje Great Barrier Reef. Het water was niet heel helder door de stroming, maar alsnog heb ik veel mooie dingen gezien. Na de snorkel stop zijn we naar een ander deel van het strand gevaren, waar we echt een fantastische lunch kregen. Hier kregen we ook even de tijd om nog te zwemmen en te genieten van de rust en stilte. Na de lunchstop zijn we weer terug gevaren naar Airlie Beach. Op de terugweg mocht ik op de rand van de boot zitten, wat echt heel erg gaaf was! Ik vond het niks zo’n boot, maar laat ik er dan in ieder geval het beste uit halen! Na 45min op de rand gestuiterd te hebben, kwamen we weer aan in Airlie Beach. 

De volgende ochtend moesten we super vroeg (05:00) de bus hebben om de trein te kunnen halen. Uiteindelijk had de train nog vertraging, waardoor het alsnog langer duurde. We zijn met de trein naar Townsville gegaan. Vanaf Townsville zijn we met de pond naar Magnetic Island gegaan. Dit was een van mijn favoriete plekken langs de oost-kust. Het hostel was echt heel erg leuk. Het waren kleine, knusse hutjes in het bos. De hutjes waren open, maar gelukkig zat er wel gaas voor de openingen zodat er geen insecten naar binnen konden komen. Want dat is het laatste wat je wil in Australië. Die middag zijn we naar een plekje gelopen op het eiland waar een koala familie ‘woont’. We hebben hier twee koala’s en een baby koala gespot. Echt zo schattig! Naast de koala’s heb ik ook nog een bizar grote spin gezien. Deze was ongeveer zo groot als mijn hand! Nadat we hier waren geweest, zijn we wat gaan eten in het dorpje. 

De volgende ochtend stond iets fantastisch op de planning, namelijk ontbijten met koala’s! Eerst gingen we even kijken bij de koala’s en mochten we de koala’s aaien. Ze zijn zo ontzettend zacht! Hier kregen we wederom heeeel veel te horen over koala’s! Weer super veel geleerd in een ochtend. Hierna konden we aanschuiven aan het ontbijt. Ik kan je vertellen, ik heb in tijden niet zo’n lekker ontbijtje gehad! Alles was er! Eitjes, bacon, yoghurt, pancakes, vers fruit, verse sappen. Echt heerlijk! Tijdens het ontbijt kwam de verzorger van de koala’s langs lopen met een van de baby koala’s. Echt zo schattig. Die beestjes kijken constant zo nieuwsgierig uit hun oogjes. Als ze wakker zijn dan... na het ontbijt was het dan eindelijk zo ver! We kregen de kans om een koala vast te houden!! Dit was echt fantastisch. Het zijn gewoon levende knuffelbeerjes die jou ook heel graag willen knuffelen. Echt zo leuk om te doen. Na het ontbijt ben ik samen met het Finse meisje dat ik in Noosa heb ontmoet en een Nederlands meisje dat ik in mijn kamer hier had ontmoet het eiland rond gegaan met de bus. Het was een heerlijke relaxe dag. 

De volgende ochtend hebben we aardig vroeg de pond weer terug gepakt en gingen we met de trein richting Tully. Dit was zo’n drie uur reizen. Daar werden we opgehaald door onze ‘jungle guide’ voor de komende nacht. We gingen namelijk een nachtje kamperen in het regenwoud! Ergens een heel klein beetje spannend, maar ook wel heel erg leuk! Ik had er heel veel zin in, want het is al weer veel te lang geleden dat ik heb gekampeerd (pap, mam, als jullie dit lezen, wanneer gaan we weer kamperen?). Eerst hebben we een korte wandeling gedaan door het regenwoud waar onze guide ons veel heeft vertelt over de dieren, de planten en ook de Aboriginals. Na de wandeling zijn we naar de camping gereden. Hier moesten we ons kamp opzetten en onze keuken inrichten zodat we lekker konden eten. Onze guide heeft heerlijk voor ons gekookt! BBQ it is. En wederom een stukje kangoeroe, zo lekker! Op een gegeven moment werd het donkerder en donkerder. Dit betekent: Wildlife! Even voelde het weer als de middelbare school, want we gingen met iedereen tegelijk naar de wc. Het gene wat ik niet wilde dat mij zou overkomen in Australië, gebeurde die avond. Er zat letterlijk een spin van zo’n 6-8cm in de wc!! Nachtmerrie! Gelukkig waren er meerdere wc’s. Die ik vanaf nu eerst doorspoel en daarna pas naar de wc ga haha! Na het wc-avontuur hebben we een kampvuur gemaakt buiten. We hadden heel veel geluk met het weer, want op dat moment was het droog en zelfs helder. Dit betekende een kampvuur, in de middle of nowhere, onder de sterrenhemel, zonder service. Vooral dat laatste maakte dit avontuur heel erg leuk. We hebben zulke leuke gesprekken gehad met de hele groep omdat niemand op zijn telefoon zat. Echt fantastisch. Ik wou dat we dat soort plekjes in Nederland hadden. 

En dan zijn we alweer aangekomen bij vandaag de dag. Ik heb echt heel goed geslapen in de tent. Beter dan ik had verwacht. Na een heerlijk ontbijtje hebben we de tenten ingepakt en zijn we naar een aantal watervallen geweest in de omgeving. Daarna zijn we terug gereden naar Tully, waar onze bus vertrok. Met een paar uur vertraging kwamen we vanmiddag aan in Cairns! De eindbestemming van mijn Australië avontuur. Deze vijf weken zijn zo bizar snel voorbij gegaan. Ik vlieg over een paar dagen naar Auckland, waar ik dan gelukkig nog even afscheid kan nemen van het prachtige Nieuw-Zeeland. Man, wat ga ik dat land missen zeg! Moet al bijna huilen bij de gedachte dat ik daar waarschijnlijk de komende jaren niet heen zal gaan. Onbeschrijfelijk gevoel. Australië was fantastisch, en ik weet dat er niks boven Groningen gaat, maar Nieuw-Zeeland heeft op dit moment echt een heel groot en bijzonder plekje in mijn hart.

4 Reacties

  1. Geesje Loer:
    7 april 2019
    Lieve Roos Wat kun je toch mooi vertellen
    Wanneer komt je boek uit??
    Zou je best kunnen doen
    Geniet nog even de laatste dagen en tot ziens in De Knipe
  2. Elly Vroegh:
    7 april 2019
    Lieve Roos, we hebben weer mee genoten van jou reis. En wat schrijf je leuk. Geniet nog van de laaste dagen. Lieve groetjes P en El.
  3. Peter & Elly Vroegh:
    8 april 2019
    Lieve 🌹,

    Het duizelde ons weer even van jij weer allemaal meegemaakt hebt. Grote spinnen, koala's, baby krokodillen, zeekomkommers, dingo's, watervallen, een mooi zandeiland, te veel om nu nog eens op te noemen. Wat een mooi einde van je reis. Je bent echt een bofkont, dat je deze reis hebt mogen maken. Lieve groetjes weer van Peter & Elly
  4. Laura:
    27 april 2019
    Leuk meid!